söngur villiandarinnar!

Ekki beint villt vinkonan; Í vor kom ég sunnan með sólskyn í hjarta,
                            hún seiddi mig dýrðin á landinu bjarta
                            ó íslenska byggð þún átt ein mína tryggð,

„Gæsin var í felum af ástæðu“

Athugasemdir

[Helga Kristjánsdóttir, 13.6.2019 kl. 00:10]

Ég byggði mér hreiður við bakkana lágu
og bjó þar með ungunum, fallegu, smáu.

Í friði og ást sem að aldreigi brást.

Og bóndinn minn prúður á bakkanum undi.
Hann brosti við ungunum léttum á sundi.

Þeir léku sér dátt, og þeir döfnuðu brátt.